در حال بارگذاری ...
شادی مصطفایی،کارشناس مشاوره و علوم تربیتی

تئاتر درمانی چیست؟

طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی ، معلولیت مجموعه ای از اختلالات جسمانی یا ذهنی است که فرد را از ادامه زندگی مستقل فردی و اجتماعی باز می دارد و در نتیجه معلول برای تداوم زندگی به توانبخشی در زمینه های مختلف نیاز دارد

توانبخشی در علوم بهداشت روانی فرآیندی است که در آن به فرد توانخواه کمک می شود تا توانایی از دست رفته ی خود،پس از بروز یک واقعه ،بیماری یا آسیب را که منجر به محدودیت عملکرد وی شده است،مجددا به دست آورد..

از آن جایی که ،جمعیتی از افراد جامعه چه به صورت مادرزاد و چه تحت شرایط پیش آمده در زندگی،دچار معلولیت می شدند،و به دریافت خدمات توانبخشی نیاز قابل توجهی داشتند، علم مشاوره که ازعلوم یاورانه به حساب می آید رفته رفته در صدد برآمد تا خدماتی که به این گروه ارایه می نمود را به صورت رسمی و تحت شاخه ی علمی خاصی به عنوان "مشاوره ی توانبخشی" ارایه نماید.

مشاوره توانبخشی حرفه ای است کلی نگر، که مشاور به افراد با ناتوانی های رشدی ،شناختی،روانی،احساسی،فیزیکی مشاوره می دهد تا افراد به حداکثر سطح خوداز استقلال،یکپارچگی و مشارکت در جامعه برسند و دنیای کار را نیز مطابق با رسیدن هر فرد به اهداف شخصی ،آرمان های حرفه ای و ادراک از کیفیت زندگی هماهنگ می کند.یک مشاوره توانبخشی حرفه ای با استفاده از روش های مراجع محور برای آماده سازی افراد معلول در رسیدن به عملکرد بهینه ،از جمله عملکرد روانی ،اجتماعی و حرفه ای در زمینه اهداف شخصی  خود، توانایی ها و ادراک از کیفیت زندگی فعالیت می کند.

در این میان یکی از روش های خلاقانه ای که چندی است در حوزه های مختلف توانبخشی به کار گرفته می شود ،تا توانایی های اجتماعی ، شناختی ، کلامی و رفتاری توانخواهان بهبود بیابد، "تئاتر درمانی"  است . در روان درمانی ، درمانگر با مراجعینی مواجه می شود که موضوعات عاطفی و نگرش های خود را به شکل کلی مطرح می کنند . آگاهی از هیجانات ناشی از  موقعیت ها نوعی فرزانگی است و توانایی به کلام درآوردن احساسات وظیفه ی تیاتر درمانی است .اندیشه، احساس و رفتار هرسه به سطح آگاهی می آیند و در فرآیند آن، هنر آفرینی در تلفیق، سازش و انطباق بین این سه عنصر است .

در شرایط ایمن تئاتر درمانی افراد به "فی البداهه" بودن دعوت می شوند زیرا که تنها در این شرایط ایمن است که خودجوشی و خلاقیت بروز پیدا می کنند. "مورنو" از پیشگامان تئاتر درمانی، دریافت که درام یا تئاتر، بازی موقعیت های مساله ساز،تقلید یا اجرای آن ها،کلید کشف ریشه های نگرش ها و احساسات مرتبط با این مسایل برای پیدا کردن جایگزین های کارآمدتر است.

درام در داشتن ظرفیت برای وحدت بخشی به تجسم،فعالیت جسمانی با هیجان، درک بی واسطه و درک منطقی، بی نظیر و شاهراه تجربی و عقلانی برای رشد و بالندگی است .

در تئاتر درمانی می توانیم به تناقض و ارتباط اندیشه و هیجان و رفتار درهم تنیده پی ببریم.

بسیاری از رویکردهای عملی، قوی و به روز در روان درمانی و تعلیم و تربیت از روش تئاتر درمانی گرفته شده است . در تئاتر درمانی به فرد کمک می شود تا با تجسم و بازی کردن یک مساله به جای فقط صحبت کردن در مورد آن (روان درمانی نوع مرسوم) مساله را بازنگری کرده و برای آن راه حل مناسب پیدا کند.

تئاتر درمانی تحلیل شناختی را با ابعاد تجربی و کنشی پیوند می دهد. در عمل، پیاده کردنِ تعامل بین فردی در یک مساله، درگیر کردن ذهن و جسم به اینکه رویدادی در حال وقوع در زمان اکنون است، نظرات و احساس هایی را به سطح آگاهی فرد منتقل می کند که فقط در حالت «گفت و گو» در مورد آن مساله امکان پذیر نیست.«وجوه غیر کلامی» نه فقط در کم و کیف رابطه اثر دارند؛ بلکه سرنخ هایی از انگیزش ها و نگرش های نهفته ی درونی نیز هستند




نظرات کاربران