در حال بارگذاری ...
سید مهدی حسام الذاکرین بازیگر نمایش «آنشرلی با موهای خیلی قرمز»

از تعیین تکلیف برای سلیقه ی تماشاگر دست بکشیم

سید مهدی حسام الذاکرین بازیگر نمایش «آنشرلی با موهای خیلی قرمز» گفت: در بخش مدیریتی تئاتر باید توجه و پیگیری اصولی داشته باشیم،باید از تعیین تکلیف برای سلیقه ی تماشاچی دست بکشیم. باید به وضعیت ناهنجار ظاهر سالن های تئاتر رسیدگی کنیم.از سفارشی کار کردن و گزینشی عمل کردن دست بکشیم.

سید مهدی حسام الذاکرین متولد 1363 در شهرکرد است.حسام فعالیت خود در تئاتر را از سال 1381 در شهرکرد آغاز کرده و یکی از فعالین رشته نمایش در استان چهارمحال و بختیاری است. حسام، بازی و طراحی صحنه  و لباس در بیش از 15 نمایش را در کارنامه هنری خود دارد.این هنرمند جوان استان از پیشگامان تئاتر فیزیکال در استان چهارمحال و بختیاری است او اولین نمایش فیزیکال خود را در استان با عنوان « شب سهراب کشان» در سال 1395 در شهرکرد به روی صحنه برد. کارگردانی و طراحی حرکت اولین کانتمپراری دنس با عنوان «الست» و معرفی  و  برگزاری اولین کارگاه جاگل از فعالیت های این هنرمند تئاتر است. بازی در نمایش «محلول هفت» اثر «لاله علوی» ، بازی در نمایش «روبینسون و کروزوئه» اثر «علیرضا کوشک جلالی» و حضور در بخش مسابقه تئاتر فجر سال 96 با نمایش « یک + دو» از دیگر فعالیت های هنری اوست. ذاکری چند سالی است که با گروه نمایش خورشید شهرکرد فعالیت دارد و در دو اثر امیر بهاور اکبر پور با عنوان های « یک + دو» و « آنشرلی با موهای خیلی قرمز» که هر دو موفقیت های قابل توجه در تئاتر استان کسب نموده اند ایفای نقش کرده به بهانه بازی خوب او در نمایش « آنشرلی با موهای خیلی قرمز با او به گفتگو نشستیم.

 

از کار با گروه نمایش خورشید و نمایش« آنشرلی با موهای خیلی قرمز»  بگویید؟

آنشرلی برای من خیلی ناگهانی شروع شد و خیلی سریع هم پیش رفت.امیر تلفنی به من گفت که می خواهم کار جدید م را شروع کنم.اسم نمایش آنشرلی با موهای خیلی قرمز است و تو متیو را بازی میکنی... می خواهی بیشتر توضیح بدهم؟گفتم نه، کافی است... و تمرین را شروع کردیم. متن صفحه صفحه به دستمان می رسید و تمرین‌ها خیلی پرفشار بود.چند بار با امیر جر و بحث و دعوا کردیم و گفتم نمی توانم، بعد دوباره برمی‌گشتم امیر را بغل می‌کردم و دوباره تمرین می کردیم.بعد از یک ماه تمرین فشرده کار بسته شدو البته هر قدر جلوتر رفتیم بهتر و پخته تر شد.

 

این دومین اثری است که با امیر بهاور اکبر پور کار می کنید،کار کردن با امیر چگونه است؟

چیزی که به قطع و یقین می توانم بگویم این است که امیر به چیزهایی در من به عنوان بازیگر توجه کرد که دیگران در استان متوجه اش نبودند.برای امیر خیلی مهم است که هر جزئی از نمایشش در جای خودش بخوبی کار کند .پس وقتی تو را انتخاب می‌کند می‌توانی مطمئن باشی که از کارت لذت خواهی برد و جای درستی قرار خواهی گرفت

 

تاثیر اکبر پور  در بازی شما  در نمایش چقدر بوده است؟

در دو تجربه ای که با امیر داشتم هیچ چیز از پیش تعیین شده ای نداشتیم و کارکتری که خلق می شد ساخته هر دوی ما بود.

 

نمایش آنشرلی به مدت یک ماه در تهران به روی صحنه بود؟ به عنوان بازیگر چه تفاوتی در اجرا های نمایش در شهرستان‌ها و تهران وجود دارد؟

بیش‌ترین تفاوت در مواجهه با تماشاگر است .تماشاگر در تهران بین بیش از صد نمایش حق انتخاب دارد و مقبول افتادن برای این تماشاگر بین این همه نمایش و کلکسیون بازی های خوبی که توی ذهنش از بازیگران مطرح؛ با تجربه و سلبریتی ها دارد واقعا کار سختی است...اما در شهرستان من به دفعات با تماشاچی هایی برخورد کرده ام که می گفتند دفعه ی اولی است که تئاتر می‌بینند.

 

از زمانی که به عنوان یک بازیگر حرفه‌ای کار خود را آغاز کرده اید، طیف وسیعی از ژانرهای نمایشی را با کارگردان‌های مختلف کار کردید و هیچ‌وقت به یک نوع خاصی از بازیگری و نمایش محدود نشدید. این را خودتان انتخاب کرده اید یا کارگردان های نمایش این را از شما خواسته اند؟

بله خودم خواستم.همیشه دوست داشتم که تجربه های متفاوتی داشته باشم.نمی خواستم خودم را تکرار کنم.شاید اگر پیشنهادهای متفاوت تری بهم داده می شد تعداد کارهای بیشتری را بازی می کردم.

 

تا به حال پیش آمده که به کارگردان  یک اثر پیشنهاد  آوردن یک بازیگر برای یک نقش را در نمایش بدهید؟

اگر از من نظر می خواستند نظرم را می‌گفتم.

 

آیا در کار بازیگر مقابل خود دخالت می‌کنید؟

خب همیشه سعی کرده ام با تیم بازیگری هماهنگ باشم.باید همه چیز درست سر جای خودش قرار بگیرد و به اندازه باشد.همیشه تلاشم را کرده ام که به بازیگر مقابلم کمک کنم تا به بهترین شکل کارش را انجام بدهد.بازی سالم پارتنرم قطعا تاثیر مثبتی در بازی من هم دارد.

 

چند سالی است که به تئاتر فیزیکال روی آوردید، تئاتر فیزیکال و بازیگری در این آثار چگونه است؟

انعکاس و نمود و ذخیره شدن احساسات و عواطف در بدن،حتی نمود زمان و مکان و عناصر مختلف در بدن و واکنش بدن به آن ها بسیار جذاب است.این در حالت رئالیستی هم اتفاق می افتد اما در تئاتر فیزیکال خیلی متمرکز تر به کشف و شهود در مورد آن ها می پردازیم. وقتی کلام خاصیت توضیح دهنده بودنش را از دست می دهد و همه چیز به امکانات بدون پایان بدن واگذار می شود.

 

به عنوان یک کارگردان و بازیگر فکر می کنید چه چیزی در تئاتر استان با مشکل روبه روست؟

برای تئاتر استان هم، پیشنهاد قبلی را تکرار میکنم و با احترام تقاضا می کنم از واژه ی "سلیقه" برای پوشاندن ضعف ها و ندانسته ها استفاده نکنیم، بگذاریم متوجه درد ندانستن بشویم تا برای علاجش تلاش بیشتری کنیم.

 

ترجیح شما در ادامه فعالیت در تئاتر در استان چهارمحال و بختیاری است یا تهران؟

ترجیح من جایی است که  به چالش کشیده شوم و رشد کنم.

 

چرا بیشتر هنرمندان استان مجبور به کوچ از استان می شوند و به تهران پناه می برند؟

متاسفانه در استان در موارد خیلی پیش پا افتاده با مشکل مواجهیم و البته آثار کمتر و با تنوع خیلی کمتری هم تولید می شود.این شرایط کسانی را که در مسیر پیشرفت هستند فراری می دهد. اگر تواناییهایمان را ارتقاء ندهیم،به زودی مقابل تماشاگری قرار می گیریم که درک عمیق تری از ما در مورد تخصص ما دارد.مقابل تماشاگری که با بهترین ها پذیرایی شده نمی شود معمولی بود

 

راه کار شما چیست؟ آیا می شود در استان ماند و کار را به صورت یک حرفه و شغل به صورت حرفه ای ادامه داد؟

البته راهکار را من نباید ارائه بدهم.اما باز هم می توانم پیشنهاد بدهم.رعایت صداقت و احترام در تولید آثار هنری،اقبال عمومی را به همراه دارد و اقبال عمومی گردش مالی را موجب می شود.اما در بخش مدیریتی تئاتر هم باید توجه و پیگیری اصولی داشته باشیم،باید از تعیین تکلیف برای سلیقه ی تماشاچی دست بکشیم. باید به وضعیت ناهنجار ظاهر سالن های تئاتر رسیدگی کنیم.از سفارشی کار کردن و گزینشی عمل کردن دست بکشیم.با همین چند کار ساده مطمئنم اتفاق های خوبی خواهد افتاد.

 

گفتگواز: امین بسیم




نظرات کاربران