مونولوگ می‌تواند پلی برای اجراهای بهتر سایر سبک های تئاتر باشد

به گزارش ایران تئاتر از چهارمحال و بختیاری، فراز مهدیان دهکردی کارگردان و دراماتورژ تئاتر است که با نمایش شس تن ۲۷ فروردین در پلاتوی امیرکبیر با بازیگری پریسا عابدی روی صحنه رفت.

پریسا عابدی نویسنده، فراز مهدیان دراماتورژ- کارگردان و طراح صحنه، عادل محمدیان طراح نور، مهرداد حبیبیان ساخت موسیقی و طراحی آرایه‌های صوتی، پرناز مهدیان طراح لباس، فرخنده جعفریان مدیر تولید، علی احمدی شهرکی دستیار کارگردان، عبدالرحیم مهدیان مدیر صحنه و اجرای دکور، نسترن حسینیان دستیار صحنه، شیما بیگی منشی صحنه، محمد فدایی طراح پوستر و بروشور، رضا طهماسبی مدیر تبلیغات و روابط عمومی و مریم الله یاری و فرخنده جعفریان عکاسان این نمایش بودند.

او می‌گوید: موضوع اصلی نمایش در کنار سایر موضوعات فرعی، راجع به بازیگر تئاتری بود که در پروسه تمرین برای رسیدن به نقشش به وی تعرض شده بود و‌ بعد در مورد اتفاقاتی که برایش افتاده واکنش‌ های مختلفی انجام می‌دهد. مهدیان دهکردی می افزاید: این نمایش تلفیقی از چند سبک و‌ ایده بود اما سعی بر این داشتیم کاری به نمایش گذاشته شود که از چند زاویه، به وضعیت‌های مختلف در کار نگاه شود.

این کارگردان جوان تئاتر می افزاید: پایه تئاتر تک شامل این می شود که به چند سوال جواب بدهیم: چرا این کاراکتر تنهاست یا تنهایش گذاشته اند، مخاطب غایبش یا شاید حاضرش چیست و کیست و چرا و بین این دو مورد با بیننده چه مثلثی از نظر معناشناختی و جهان بینی تشکیل شده، در حقیقت کسی که سبک مونولوگ کار می‌کند باید به این سه ضلع خیلی توجه کند.

او در ادامه توضیح می‌دهد: پیشنهاد می‌شود دوره‌هایی برگزار شود تا نگاه‌ها به مونولوگ به روز شود چون تئاتر در حیطه علم است و همیشه در حال پویایی و تغییر است، یعنی باید نگاه‌ها به مونولوگ از نگاه‌های سنتی و کلاسیک فاصله بگیرد، از طرفی باید کارگروهی در استان برای این جشنواره‌ها تشکیل شود و از ایده‌های خلاقانه در مونودرام دفاع کند، حتی کلاس‌هایی برگزار و روی تولیدات خلاقانه بچه‌های استان کار شود و تولید متن در جهت اجرا صورت گیرد.

مهدیان دهکردی در ادامه تاکید می کند: مونولوگ شاخه‌ای از تئاتر است که به هر حال ظرفیت‌های مشخصی دارد، حسن ها و عیب یابی دارد ولی همیشه اصل موضوع تئاتر زیست اجتماعی و گروه تشکیل دادن است. به نظرم مونولوگ می‌تواند پلی برای اجراهای تئاتر و آزمون و خطای بسیاری از مباحث باشد در جهت همین موضوع ویژه‌ گروهی کار کردن، به گونه‌ای که زیست گروهی اتفاق بیفتد و طراحان نور و صدا و صحنه و... نوآوری به خرج بدهند.

این کارگردان تئاتر در خصوص مدت زمان تمرین برای این نمایش، می‌گوید: برخی ایده‌های متنی از آبان و آذر شروع شد، البته دی ماه تمرین آغاز و ۲۶ بهمن بازبینی صورت گرفت و امروز زمان اجرای این نمایش فرا رسید. مهدیان دهکردی در ادامه توضیح می‌دهد: یکی از مهمترین اشکالاتی که در حیطه این نوع جشنواره ها مشاهده شده این است که مونولوگ به مفهوم جزیره ساختن نیست، احساس می‌کنم این شائبه ایجاد شده که ممکن است مونولوگ به معنای جزیره ساختن باشد.

در مونودرام کاراکترهای فراموش‌شده را استفاده می‌کنیم اما این به مفهوم در جزیره گیر افتادن نیست، به علاوه این که گروه های شرکت کننده باید در کنار یکدیگر رقابت کنند برای هدف های مشترک نه این که هرکس به مانند جزیره فقط قوانینی از خودش بسازد و بخواهد الزاما فقط به رخ بکشد. او تاکید می‌کند: لازم است در جشنواره های آینده این امر را در حاشیه جا بیندازیم که مونولوگ جزیره ساختن و به رخ کشیدن برخی مسائل نیست، بلکه تمرینی برای گام برداشتن به سوی اثرات بهتر و خلاق تر و نوآورانه‌ تر است.