ضرورت شناخت دقیق ارکان شبیه‌خوانی تا آسیب نوآوری به این هنر آیینی

به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در چهارمحال و بختیاری؛ گردهمایی نوازندگان و خوانندگان آیینی شهرکرد با حضور هنرمندان موسیقی و نمایش استان در فرهنگ سرای بزرگ شهرکرد برگزار شد.

منصور قربانی پژوهشگر موسیقی آیینی و مذهبی در این مراسم گفت: در ابتدا باید بین شبیه‌خوانی و تعزیه تفاوت قائل شویم چرا که تعزیه ریشه در عزا دارد اما در شبیه‌خوانی می‌توان موضوعات کمدی را هم به اجرا گذاشت.

 قربانی افزود: یکی از غنی‌ترین و مهمترین هنرهای آیینی که صاحبنظران داخلی و غربی هم نسبت به آن اذعان دارند، هنر شبیه‌خوانی است که دارای چندین رکن مهم از جمله موسیقی، شعر و ادبیات، هنرهای تجسمی و نمایشی است.

وی با تاکید بر اینکه شبیه‌خوانی یک هنر سنتی نیست بلکه پیشرو به شمار می‌آید، تصریح کرد: برخی تصور می‌کنند با نوآوری در این هنر به آن خدمت می‌کنند در حالیکه با این کار، این هنر اصیل را از اصل خود دور می‌کنند.

این پژوهشگر موسیقی آیینی و مذهبی تاکید کرد: آسیب‌هایی که به هنر شبیه‌خوانی وارد شده است ناشی از بی‌تدبیری و بی‌دانشی به اسم نوآوری بوده به این صورت که تصور می‌کنیم اگر در یک مجلس شبیه‌خوانی ملودی غربی به کار بردیم، نوعی نوآوری کرده‌ایم که برداشتی نادرست است.

دورافتادن از اصل هنر شبیه‌خوانی

قربانی با بیان اینکه در سال‌های اخیر از اصل هنر شبیه‌خوانی و تعزیه دور شده‌ایم، توضیح داد: این موضوع به سبب آن است که مبانی علمی و تخصصی اندکی مرتبط با این رشته در اختیار داریم و علاقه‌مندان و فعالان این حوزه به جست‌وجو مبانی در اینترنت می‌پردازند و الگوهای نادرستی را برمی‌گزینند.

وی، دادزدن زیاد در تعزیه و تاخت و تازهای بیشمار را از جمله آسیب‌های این هنر آیینی عنوان کرد و گفت: نواختن موسیقی در تعزیه اندازه دارد و اینکه برخی تعزیه‌خوانان مدام داد می‌زنند، تصور نکنند هر چه بلندتر بخوانند بهتر است بلکه گاهی پایین خواندن،تاثیرگذاری بهتری خواهد داشت.

قربانی توصیه کرد که به منابع کهن و قدیمی در حوزه تعزیه و شبیه‌خوانی رجوع شود و با درک درست از موقعیت، از دست زدن به نوآوری در این هنر آیینی به ویژه در شعر و موسیقی خودداری کرد.