«نائیریکا» یک روایت نمادین از هویت و فقدان

کاظم حیدری در گفتگو با خبر نگار ایران تئاتر در چهارمحال و بختیاری گفت: در خلق نمایشنامه «نائیریکا»، تلاش بر آن بوده است تا به دلالت‌های نمادین تجربه جنگ و جراحت پرداخته شود. رویاهای جانباز، نمادی است از جستجوی هویت ازدست‌رفته و تلاش برای ترمیم شکاف‌های وجودی. این جستجو، فراتر از یک جستجوی مادی برای یافتن صاحب دست قطع‌شده، به جستجویی برای یافتن معنا و اتصال در دنیایی آشفته تبدیل می‌شود.

حیدری افزود: الهام‌بخش اصلی این اثر، مستندی بود که به گونه‌ای تکان‌دهنده، بر ابعاد انسانی جنگ تأکید می‌کرد. این تجربه، مرا بر آن داشت تا به کاوش عمیق‌تر در مفاهیم همدلی، دوستی و از دست‌رفتن هویت بپردازم.

این نویسنده و کارگردان چهارمحال و بختیاری اظهار داشت: تئاتر، به عنوان هنری تجربی و تعاملی، ظرفیت بی‌نظیری برای طرح پرسش‌های بنیادین درباره ماهیت انسان و جامعه دارد. با این حال، در بسیاری از جوامع، به ویژه جوامع محافظه‌کار این هنر به حاشیه رانده می‌شود. در ایران نیز، تئاتر با چالش‌هایی جدی در زمینه حمایت‌های دولتی و فراهم نبودن زیرساخت‌های مناسب روبرو است.

وی یاد آور شد: مسئولین فرهنگی، اغلب به جای حمایت مادی از هنرهای تجربی مانند تئاتر، به ابراز حمایت معنوی در سخنرانی های خود بسنده می کنند. این رویکرد، خلاقیت را محدود کرده و به تئاتر آسیب می‌زند.

به گفته وی جشنواره‌ها، اگرچه فرصتی برای معرفی آثار جدید و ایجاد تعامل بین هنرمندان هستند، اما نباید به تنها هدف فعالیت‌های تئاتری تبدیل شوند. زیرساخت‌های دائمی، مانند سالن‌های نمایش مجهز، کارگاه‌های آموزشی و حمایت‌های مالی مستمر، برای رشد پایدار تئاتر ضروری است.

حیدری افزود:  یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های نویسندگی در جامعه امروز این است که ایده ها بسیار هستند و طرح قصه ها کم. بدین معنی که خودسانسوری و محدودیت‌های بیان، نویسنده را از تلاش برای بیان حقیقت و طرح پرسش‌های مهم با موانع بسیاری روبرو می کند.