همایش تئاتر تک نفره باید حمایت بیشتری شود

بهزاد ترابیان دهکردی  متولد ۱۳۴۹ در شهرکرد است او از سال ۱۳۶۱ با بازی در نمایش «گود» به عرصه ی تئاتر قدم گذاشت  بعد از ورود به دانشگاه در چندین نمایش به روی صحنه رفت و پس از فارغ التحصیلی و بازگشت به شهرکرد در سال ۱۳۷۳در ششمین جشنواره تئاتر استانی به عنوان بازیگر اول انتخاب شد.بهزاد از آن به بعد به طور جدی تری در جشنواره های مختلف تئاتر به عنوان کارگردان، نویسنده و بازیگر حضور یافت و  جوایز بسیاری از جشنواره های مختلف استانی منطقه ای و ملی دریافت کرد. با او به بهانه اجرای نمایش درستکارترین قاتل دنیا در همایش تئاتر تک نفره به گفتگو نشستیم.

از اجرای «درستکارترین قاتل دنیا» و خلاصه ای از داستان نمایشتان را برایمان بگویید؟

در مورد اجرای نمایش درستکارترین قاتل دنیا باید به عرض برسانم که این اثر در دومین همایش نمایشهای تک نفره به مدت سه شب (هر شب دو اجرا)به روی صحنه رفت  که با استقبال نسبتا خوبی مواجه شد. داستان نمایش داستان قاتلی است که مقتولینش توسط یک سازمان به وی معرفی می گردند و وی در آخرین عملیات خود به اشتباه فرد دیگری را به قتل رسانده است و اکنون تماشاچی را دعوت کرده تا از او راهنمایی بگیرد که چگونه از این مخمصه نجات یابد و در این بین ماجرای آخرین عملیات خود( که قتل یک نویسنده بزرگ است) را به تصویر می کشد. در حالیکه از این موضوع مستاصل گردیده خبری در روزنامه مبنی بر قتل درست خود دریافت نموده و ضمن ارتقاء رتبه لقب درستکارترین قاتل دنیا را دریافت می نماید.

 

درباره شیوه اجرای خودتان از این نمایش بگویید. آیا به عنوان کارگردان و بازیگر از اجرای این اثر راضی بودید ؟

راستش من هیچوقت از هیچکدام از کارهایم رضایت صد در صد ندارم.ولی به طور نسبی با توجه به بازخورد مخاطب از کار خودم راضی هستم.

من در این اثر با توجه به محدودیت زمان و همچنین موقعیت مکانی محل اجرا که پلاتوی بسیار کوچکی است سعی کردم با ابتدایی ترین طراحی ٬ هم طراحی صحنه و هم طراحی میزانسن و هم طراحی اکسسوار یک کار قابل قبول ارائه دهم. این محدودیتها به یک نو آوری هم منجر شد تا بتوانم با یک شیوه خلاقانه از اکسسوار به عنوان کاراکترهای نمایش استفاده کنم ، که در مجموع تجربه شیرینی بود.

 

دلیل شما برای انتخاب این متن چه بوده است ؟

در مورد انتخاب متن باید اعتراف کنم که به طور اتفاقی انجام شد. ابتدا خیلی دنبال متن مناسب گشتم ولی چیزی عایدم نشد.  نهایتا از استاد و دوست عزیزم جناب آقای سعید زارع کمک خواستم. ایشون دو  سه متن به من پیشنهاد دادند از جمله همین نمایشنامه از ان جایی که سال گذشته هم در این همایش شرکت کرده بودم می دانستم که آثاری طنز مورد اقبال واقع می شوند این متن را که رگه هایی از طنز در آن هست را انتخاب کردم.

 

نمایشی که اجرا کرده اید در چه ژانری قرار می گیرد؟

در مورد ژانر اثر بهتراست که منتقدین نظر بدهند. که البته جای خالی آن ها در این همایش حس می شد.من برای اجرا به ژانر خاصی فکر نکردم اما فکر کنم در ژانر کمدی  بارویکردی اجتماعی کار  را  به نمایش گذاشتم.

 

همایش آثار تک نفره را چگونه ارزیابی می کنید؟

این همایش به دلیل نوپا بودن نیاز به حمایت بیشتری داره. هر چند امسال حوزه هنری از این همایش حمایت کرد ولی به نظرم کافی نیست.به نظرم باید ضمن حمایت بیشتر ٬ تبلیغات گسترده تری برای این رویداد انجام شود.

 

بازخورد مخاطبان نمایش بعد از دیدن نمایش چگونه بود. آیا شما به هدف اصلی خود در این اجرا رسیده اید؟

خدا را شکر تماشاچیان از این نمایش استقبال خوبی کردند و تقریبا راضی به نظر می رسیدند. البته بهتر است از خود آنها پرسیده شود. می توانم بگویم در این کار من تا حدود زیادی  به هدفم رسیدم.

 

ممنون از وقتی که در اختیار ما قرار دادید نکته ای هست که در انتهای این گفت‌وگو دوست دارید بیان کنید، بفرمایید.

در پایان جادارد از آموزشگاه  تئاتر آرام برای ابداع این همایش و همچنین از حمایت  حوزه هنری تشکر کنم و یک تشکر ویژه  هم از آقای افشین هاشمی نویسنده محترم این نمایشنامه که ندیده و نشناخته مجوز اجرا به بنده دادند دارم.همینطور از همه دوستانی که به هر نحوی در اجرای این نمایش به بنده کمک کردند سپاسگزارم.