تئاتر برای جشنواره یا جشنواره برای تئاتر؟! مسئله این است!

به گزارش خبرنگار ایران تئاتر از چهارمحال و بختیاری،فرشید بزرگ نیا مدیرعامل انجمن هنرهای نمایشی استان و دبیر جشنواره به مناسبت برگزاری سی وسومین جشنواره تئاتر چهارمحال و بختیاری پیامی منتشر کرد.

در متن این پیام آمده است:

 بیست و سومین دوره جشنواره تئاتر استانی را با نام و یاد خدای بزرگ آغاز می‌کنیم.

جشنواره‌ای که امروز می‌توان گفت به بلوغ رسیده و مسیر خود را شناخته است. به همین دلیل شاید هر از گاه دچار نقصان‌های ذاتی و شدت و ضعف هایی می‌شود ولی در این میان راه را گم نکرده و یا احیانا خاموش نمی‌شود. در این میان طی کردن این مسیر میسر نبوده مگر با همت و کوشش هنرمندان عزیز و نسل‌های گوناگون که با همه مشقات و سختی‌ها از زندگی و عمر مایه گذاشته‌اند تا این راه پیموده شود.

بنده در سی و سومین دوره جشنواره از آنهایی که از ابتدای دوره اول تاکنون همواره حضور داشته و حامی بوده‌اند قدردانی می‌کنم. امید دارم که همنشینی‌های هنری و هنرمندان موجبات برقراری دیالوگ بین این نسل‌ها شود و بنیه هنری هنرمندان،به ویژه جوانان و نوجوانان را تقویت نماید. درواقع بخشی از آبشخور فکری و تکنیکی نسل‌ها از طریق همین دیالوگ و تبادل دانش و تجربه صورت می‌گیرد. همچنین سپاس از مدیران دلسوز که با مهر و محبت طی این سال‌ها یاری مان کرده‌اند. یادی هم کنیم از آنها که مهر خود را از ریشه‌های فرهنگی و هنری استان دریغ نمودند... بهرحال یادشان بخیر... باید اذعان کرد که هنوز ضعف‌های ماهوی وجود دارد.

تئاتر برای جشنواره یا جشنواره برای تئاتر؟! مسئله این است!

سی و سومین دوره را درحالی آغاز می‌کنیم که باید این پرسش اساسی را از خود بپرسیم که آیا تئاتر وجود دارد تا جشنواره هویت و قوام یابد یا اینکه جشنواره‌ها باید برآیند فعالیت سالانه هنرمندان و گروه‌ها باشند.

طی این ۵ سال که بنده در انجمن و در ارتباط مستقیم با هنرمندان استان بوده‌ام برخی از دوستان تقویم تئاتری و فعالیت خود را اینگونه طراحی کرده‌اند:از شب افتتاحیه تئاتر تعطیل تا یازده ماه بعد. تقریبا یک ماه مانده به جشنواره با عجله متن نمایشی پیدا کرده و تلاش می‌کنند نمایش را به روی صحنه آورده و با هر تقلایی شده نمایش را به جشنواره برسانند. در یک کلام:تئاتر برای جشنواره!

اما عده دیگری که تعدادشان کم نیست بدون در نظر گرفتن تقویم تئاتری ابتدا یا خود،متن نمایش را نوشته و یا با وسواس و در نظر گرفتن جمیع جهات،متن دلخواه را انتخاب و تمرین را شروع می‌نمایند. از دوازده ماه سال تقریبا ۶ تا ۹ ماه را درگیر آماده سازی نمایش هستند. اگر عجله‌ای دارند برای اجرای عموم و رضایت مخاطب است. تلاش شان هم برای بالا بردن کیفیت اثر هم از لحاظ محتوا و هم فرم کار است. در این میان اگر در جشنواره هم شرکت کنند،بدشان نمی‌آید که خود را محک بزنند و در معرض داوری ذاتی جشنواره قرار بگیرند. این عده حتی از قبل قواعد بازی جشنواره را در نظر می‌گیرند و چنانچه جایزه‌ای نبرند،آمال خود را فروریحته نمی‌بینند. به کار خود ادامه می‌دهند اما با وسواس،دقت،آموزش و یادگیری بیشتر.

این دو دسته در تئاتر استان و حتی در کل استان‌ها هرکدام طرفداران خود را دارند و افرادی که اینگونه می‌اندیشند و رفتار می‌کنند. البته هر دسته هم برای بروز رفتار خود حتما دلایل کافی و لازم را دارند. بهرحال بنده قضاوتی در هیچ مورد ندارم. اینکه شما در کدام دسته قرار دارید با خودتان.

با آرزوی سلامتی،تندرستی و پیروزی برای تک تک عزیزان.