همایش تئاتر تک نقطه شروع یک جریان تاثیر گذار در تئاتر استان

این هنرمند تئاتر استان در گفتگو با خبر نگار ایران تئاتر در چهارمحال و بختیاری گفت: هر سبکی در تئاتر می‌تواند جریان ساز باشد و یک جریان مثبت را پیش ببرد. تئاتر تک نفره هم به همین شکل است.

داور چهارمین همایش تئاتر تک افزود: حضور هنرمندان جوان و مستعد نشان از ظرفیت بالای تئاتر استان دارد که می‌توان با سیاستگذاری بلند مدت و برنامه‌ریزی درست برای این استعدادهای درخشان زمینه‌های پیشرفت فراهم کرد.

وی اظهار داشت:  استقبال خوبی که در این دوره از همایش شد، نشان می دهد که تئاتر تک نفره از نظر کم کردن هزینه‌ها می‌تواند خیلی مناسب حال تئاتر امروز از نظر اقتصادی باشد، هرچند که این گونه نمایشی یکی از مشکل‌ترین گونه‌های اجرایی به حساب می‌آید. شاید سختی کار گروهی (که مستلزم وجود یک سری عوامل در کنار هم است) دلیل تمایل اکثر هنرمندان جوان استان به تئاتر تک نفره و کم پرسوناژ در این دوره بوده باشد. به هر حال سختی کار پا برجاست؛ چرا که در اجرای این نوع از نمایش با کوچک‌ترین لغزش اجرا به ورطه بازگویی یک خاطره سقوط می‌کند و ضمن از دست رفتن جذابیت های نمایشی، اجرا کسالت آور می شود. این شکل اجرا هم برای کارگردان و هم برای بازیگر کار سختی است و اگر کارگردان بتواند در مدت زمان اجرا تماشاگران را روی صندلی نگه دارد باید به او دست مریزاد گفت.

این کارگردان و بازیگر استان یاد آور شد: یک منودرام به دقت و تمرکز زیادی نیاز دارد و کسی که اقدام به آن می‌کند باید بازیگر واقعی باشد و کارگردان هم باید از تمام قابلیت‌های بازیگر به نحو احسن استفاده کند، او نباید تنها به دنبال روایت ساده‌ای از نمایشنامه باشد فارغ از آنکه روی صحنه تصاویر یا حرکات زیبا خلق کند. حرکات بازیگر باید طراحی شده باشند، این امر مانع از تکراری شدن بازی بازیگر و در کل اجرا می‌شود؛ چون یکی از مشکلات مربوط به اجرای نمایش منودرام حفظ جذابیت کار در طول اجرا است، چرا که همواره خطر افتادن در دام تکرار وجود دارد. حذف کشمکش بیرونی میان دو یا چند شخصیت (که در نمایشنامه‌های چند نفره وجود دارد)، ممکن است خط داستانی را فاقد جذابیت کند و یا اینکه اجرا به شکل یک خطابه درآید و در نتیجه تماشاگر با اجرا همراه نشود.

به گفته وی یکی از مهمترین عوامل در ایجاد تاثیرات منفی در یک تئاتر تک نفره که اتفاقا در این دوره از همایش هم به چشم می خورد، این است که کارگردان خودش بازیگر هم باشد؛ این امر موجب عدم هدایت صحیح بازیگر می‌شود، زیرا در این حالت بازیگر نمی‌تواند بر بازی و حرکات خود همچون یک کارگردان ناظر تسلط داشته باشد؛ حضور کارگردان در نمایش تک نفره شاید ضروری‌تر از هر شکل دیگر نمایش باشد چرا که به دلیل حضور تنها یک بازیگر روی صحنه وجود ناظری بیرونی که به هدایت این بازیگر بپردازد بیش از پیش لازم و ضروری به نظر می‌رسد.

امینیان کارگردانی و بازیگری در نمایش تک نفره را دارای  ویژگی‌های خاصی دانست و گفت:  بازیگر نمایش منودرام باید بتواند هم از نظر حسی و هم از لحاظ صدا میان مونولوگ‌ها و سولی لوگ هایش تفاوت ایجاد کند و باید بتواند به تنهایی فضای صحنه را پر کند و ریتم اجرا را نگه دارد. باید قدرت تغییر صدا و تغییر لحن‌های مختلف را داشته باشد، بازیگر در این اجرا باید متوجه باشد که به دلیل تمرکزی که بر بازی او (به عنوان تنها بازیگر صحنه) وجود دارد، بسیاری از خطاها و اشتباهات بیش از هر شکل دیگر نمایش به چشم می‌آید؛ پس او باید بر احساسات، بیان، آکسان گذاری، تن کلام و همچنین زبان بدن تسلط و تمرکز بالایی داشته باشد. چیزی که در اجرای یک منودرام نقطه قوت به حساب می‌آید توجه به بیان احساسات از طریق صدا، میمیک صورت و زبان بدن است.

داور چهارمین دوره در پایان افزود: امیدوارم که در پنجمین دوره این همایش شاهد حضور پیشکسوتان تئاتر در کنار جوانان باشیم.